Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 11 (982) z dnia 10.04.2018

Wykup promesy bankowej w celu podpisania umowy o dofinansowanie inwestycji - interpretacja KIS

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 marca 2018 r., nr 0115-KDIT3.4011.90.2018.1.MR)

Stan faktyczny i stanowisko podatnika

Spółka komandytowa złożyła wniosek o dofinansowanie projektu inwestycyjnego. Warunkiem złożenia wniosku było uzyskanie przyrzeczenia otrzymania kredytu z banku (promesy). Za otrzymaną promesę bankową spółka zapłaciła z własnych środków pieniężnych. Otrzymany w przyszłości kredyt miał być wykorzystany na tę inwestycję. Kosztami kwalifikowanymi miały być wydatki na projekt, modernizację i rozbudowę budynku oraz zakup maszyn i urządzeń. Kosztem kwalifikowanym nie miał być natomiast wydatek na promesę bankową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy wydatek z tytułu zapłaconej z własnych środków promesy bankowej, która nie zostanie spółce zwrócona w jakiejkolwiek formie, poniesiony przed zakończeniem inwestycji, będzie kosztem uzyskania przychodów w dacie zapłaty, czy ma zwiększyć wartość środków trwałych?

Zdaniem podatnika, wydatki poniesione w związku z ubieganiem się o dofinansowanie inwestycji nie mają wpływu na ustalenie wartości początkowej środków trwałych nabytych/wytworzonych w ramach tej inwestycji, lecz jako związane z pozyskaniem dotacji, są kosztami pośrednimi związanymi z prowadzeniem działalności.

Stanowisko organu podatkowego

Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe; jednocześnie wskazał, że z przepisów ustawy o PDOF nie wynika, aby wydatki poniesione w związku z ubieganiem się o dofinansowanie zakupu maszyn i urządzeń (stanowiących środki trwałe), modernizacji oraz rozbudowy budynku, stanowiącej ulepszenie tego środka trwałego, miały wpływ na ustalenie bądź podwyższenie wartości początkowej tych składników majątku podatnika.

Wydatki te powinny być zatem oceniane - pod względem skutków podatkowych - w oparciu o przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

Koszty sporządzenia wniosku o dotację z funduszy unijnych mogą zostać potraktowane jako koszty funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia przez niego działalności, a więc jako koszty ponoszone w celu zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

W ocenie organu podatkowego są to koszty, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, które podlegają potrąceniu w dacie ich poniesienia. Na mocy art. 22 ust. 5d ustawy o PDOF, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak stwierdził organ podatkowy: "(...) poniesione przez Spółkę komandytową wydatki w celu uzyskania promesy bankowej, związane z pozyskaniem dofinansowania, co prawda nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Spółkę komandytową, jednak przejawiają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i mogą stanowić koszt podatkowy Zainteresowanych na podstawie art. 22 ust. 1 z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 i 2 ustawy. Wydatki te stanowić będą tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 22 ust. 5c ustawy, powinny być potrącone w dacie poniesienia. (...)"

Od redakcji:

Warto przypomnieć, że inaczej kwestię rozliczenia wydatków na zabezpieczenie spłaty kredytu przedstawiło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na zapytanie naszego Wydawnictwa. Otóż w odpowiedzi przesłanej w dniu 26 października 2017 r. stwierdzono m.in.:

"(...) Wydatkami stanowiącymi koszt wytworzenia (nabycia) środka trwałego, zwiększającymi jego wartość są więc te wydatki, bez poniesienia których nie jest możliwe oddanie takiego środka do używania. Możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji. Jeżeli zatem podatnik zaciąga kredyt na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, a warunkiem uzyskania kredytu jest zabezpieczenie jego spłaty, to wydatek na takie zabezpieczenie, jako nieunikniony i pozostający w związku z nabyciem (wytworzeniem) środka trwałego, powinien powiększać jego wartość początkową (podkreśl. red.)."

Zwróćmy jednak uwagę, że w przytoczonej odpowiedzi mowa jest o zabezpieczeniu spłaty kredytu inwestycyjnego, natomiast omawiana interpretacja KIS dotyczy wydatków na wykup promesy bankowej gwarantującej uzyskanie w przyszłości kredytu inwestycyjnego, co z kolei stanowi warunek złożenia wniosku o dofinansowanie.

W gruncie rzeczy obie promesy dotyczą jednak kredytu. W przypadku wniosku o dofinansowanie (omawianego w interpretacji KIS), uzyskanie promesy jest konieczne w celu zagwarantowania udziału własnego w finansowaniu zakupu środka trwałego. De facto jednak promesa taka jest nieodłącznie związana z uzyskaniem kredytu. Czy w związku z tym zasadne jest różnicowanie skutków podatkowych w tym aspekcie? Z takim pytaniem zwróciliśmy się do Ministerstwa Finansów. Po otrzymaniu odpowiedzi poinformujemy niezwłocznie na łamach naszego czasopisma.