Zasady opodatkowania osób fizycznych mieszkających w Polsce i wykonujących pracę za granicą

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updof, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski (tzw. rezydencja podatkowa) uznaje się taką osobę, która:

posiada tu centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa tu dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zasady opodatkowania dochodów osób fizycznych mieszkających w Polsce i wykonujących pracę za granicą reguluje nie tylko ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale regulują je także zawarte przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z tymi umowami, uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca ta wykonywana jest w drugim państwie. W takim przypadku otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje z pracy najemnej wykonywanej w drugim państwie, może podlegać opodatkowaniu tylko w tym pierwszym państwie, jeżeli:

1) odbiorca wynagrodzenia (tj. pracownik) przebywa w drugim państwie nie dłużej niż przez czas określony w konkretnej umowie (w zależności od postanowień danej umowy jest to 183 dni w roku podatkowym, roku kalendarzowym lub w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy, licząc od dnia przybycia do tego państwa),

2) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie oraz

3) wynagrodzenie nie jest wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie (za zakład uznaje się miejsce zarządzania, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, a także budowę lub montaż, jeżeli przekraczają okres określony w danej umowie).

Niespełnienie któregokolwiek z wymienionych warunków oznacza, iż otrzymane wynagrodzenie może być opodatkowane w tym państwie, w którym praca jest wykonywana.

Zwróć uwagę!

Polak pracujący za granicą, który jest zatrudniony przez pracodawcę, który ma tam swoją siedzibę, zawsze zapłaci podatek w kraju, w którym zarabia. O miejscu opodatkowania polskich pracowników, którym pensję za pracę za granicą płaci polski pracodawca, będzie decydował czas przebywania w kraju jej wykonywania.