Koszty pracownicze finansowane z zysku netto nie są kosztami podatkowymi - interpretacja indywidualna Ministra Finansów

Podział zysku netto (po opodatkowaniu CIT) wypracowanego przez spółkę kapitałową jest neutralny podatkowo. Oznacza to, że przeznaczenie części tego zysku na sfinansowanie wypłat dla pracowników wyklucza zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 6 lutego 2013 r., nr DD6/033/147/MNX/09/DD-1141, na mocy której zmieniona została interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 stycznia 2009 r., nr ILPB3/423-657/08-2/MM.

Podatnik (spółka z o.o.) wyjaśnił, że na mocy uchwały zgromadzenia wspólników, część wypracowanego zysku netto przeznaczył na nagrody dla pracowników. Wydatki te zostały poniesione w roku podatkowym następującym po roku, za który wypracowany został zysk podlegający podziałowi. Podatnik wskazał, że wypłacone pracownikom nagrody związane są zarówno z prowadzoną przez niego działalnością, jak i z osiąganymi przez niego przychodami. Jako składnik wynagrodzenia, powinny zatem być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej wypłaty. Nie ma przy tym znaczenia, że źródłem finansowania tych nagród jest zysk netto.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podzielił stanowisko podatnika, z którym nie zgodził się jednak Minister Finansów.

Dokonując z urzędu zmiany interpretacji indywidualnej, Minister Finansów wyjaśnił, że wydatki ponoszone przez pracodawcę na wypłaty nagród dla pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że spełniają one przesłanki niezbędne do zakwalifikowania ich do tego rodzaju kosztów (art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 57 updop). Podstawowym warunkiem takiej kwalifikacji, oprócz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami a osiąganymi przychodami, jest stwierdzenie kosztowego charakteru poniesionego wydatku. Podatnicy korzystający z ewidencji rachunkowej, prowadzonej zgodnie z odrębnymi przepisami, takiej oceny powinni dokonać, uwzględniając zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych. Dopiero w następnej kolejności można dokonać kwalifikacji takiego wydatku do celów podatkowych.

Minister Finansów zwrócił uwagę, że przy ocenie kosztowego charakteru wydatków z tytułu nagród istotne jest źródło, z którego pochodzą środki na ich wypłatę. W myśl przepisów ustawy o rachunkowości, podział wyniku finansowego w spółce kapitałowej ujmuje się w księgach rachunkowych na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników na koncie "Rozliczenie wyniku finansowego". Jeżeli zatem część wypracowanego w poprzednim roku zysku przeznaczono na wypłaty dla pracowników spółki, to kwota deklarowanej wypłaty (brutto oraz należne od pracodawcy składki ZUS oraz na Fundusz Pracy) obciąża ten wynik i nie wpływa ani na wysokość kosztów roku, w którym następuje wypłata, ani na koszty roku poprzedniego. Źródłem ich finansowania jest bowiem zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Resort finansów wskazał również, że z uwagi na fakt, że wypłaty na nagrody dla pracowników zostały sfinansowane z zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym), nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów, bowiem poniesione wydatki w związku z wypłatą tych nagród nie mają charakteru kosztowego. Nie mają zatem do nich zastosowania postanowienia art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 updop.

Niekosztowy charakter tego rodzaju wynagrodzeń, w ocenie Ministra Finansów, pośrednio wynika także z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 40 updop. W myśl tego przepisu, nieuznawane są za koszty uzyskania przychodów m.in. składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Skoro z przepisu tego wynika, że składki te, będące nieodłącznymi składnikami wypłacanego wynagrodzenia z dochodu po opodatkowaniu, nie stanowią kosztu podatkowego, to nieracjonalnym działaniem z punktu widzenia ustawodawcy byłoby uznawanie samego wynagrodzenia (tj. nagród, premii) za koszt podatkowy.

Ponadto Minister Finansów wskazał, że prezentowane stanowisko potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Warszawie z 28 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 160/10 (orzeczenie nieprawomocne) oraz wyrok NSA z 3 października 2012 r., sygn. akt II FSK 332/11 (orzeczenie prawomocne).